Stilte wordt vaak opgevat als het ontbreken van geluid. Men kan een tekort ervaren, er is iets niet, geen geluiden, geen sprekende stemmen, geen muziek. De leegte moet weer gevuld worden met geluid, gelach, muziektunes of jingles.
Stilte wordt vaak opgevat als opgelegd en afgedwongen. In het verleden werden kinderen vaak gedwongen stil te zijn, stil te zitten, stil te staan. Het is een vorm van onderdrukken van natuurlijkheid en spontaniteit.
Stilte heeft eerder iets te maken met vrijmaken en ruimte creëren dan met inperking en onderdrukking. Aandacht bevordert de concentratie en voorkomt oppervlakkigheid.
Het waarnemen van stilte herstelt de balans tussen rust en activiteit. Stilstaan bij het nu.
In mijn yogalessen probeer ik u uit te nodigen door aandachtig aanwezig te zijn. Met heel je wezen aanwezig zijn in het nu.
Willen we de waarde van de stilte leren ervaren dan moeten we onszelf tot zwijgen brengen. Onszelf aan de stilte wagen. Ons toevertrouwen aan een stilte. Niet aan doodse stilte, die met geweld tot zwijgen is gebracht, maar aan een levende stilte waarin het leven ademhaalt.
In de laatste 15 minuten bij de eindontspanning maak ik gebruik van klankschalen.
